Simm’s Classificatie
Dit artikel gaat over de risicoclassificatie genaamd de Simm’s Classificatie. De zorg voor diabetespatiënten vindt voor een groot deel plaats in de eerste lijn. Hiermee bedoelen we de huisartsenzorg. Dit is de zorg waarvan u zonder verwijzing en op eigen initiatief gebruik kunt maken. De huisarts fungeert hier vaak als een soort poortwachter naar de (meer) specialistische tweede lijn zorg.
Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat één op de vier diabetespatiënten vroeg of laat te maken krijgt met voetproblemen. Dit komt door veranderingen die kunnen optreden in de doorbloeding, aan de zenuwen en in de beweeglijkheid van de gewrichten.
Als het gaat om voetzorg bij diabetespatiënten kunnen de volgende betrokken zorgverleners in de eerste lijn worden onderscheiden:
- Huisarts
- Praktijkondersteuner/diabetesverpleegkundige
- Podotherapeut
- Pedicure met aantekening diabetische voet
- Medisch pedicure
- Diabetes podotherapeut
Voor het bepalen van de frequentie van de controle wordt gebruik gemaakt van een risicoclassificatie, genaamd de Simm’s classificatie. Om deze classificatie vast te stellen zal de zorgverlener de voeten screenen.
De huisarts voert in tachtig procent van de gevallen de regie. Hij draagt ook de verantwoordelijkheid wanneer het gaat om de organisatie rondom diabeteszorg type 2. De jaarlijkse voetcontrole, inclusief de screening op risicofactoren. Dit wordt eens per jaar in de huisartsenpraktijk uitgevoerd. Meestal door de praktijkondersteuner.
Bij afwijkingen wordt gewerkt aan de hand van een overzichtelijk schema:
*PS: protectieve sensibiliteit
**PAV: Perifeer Arterieel Vaatlijden
Krijgt u een Simm’s classificatie 0 dan houdt dit in dat u in de meeste gevallen de kosten zelf betaalt.