Rotterdammer
Niek is geboren te Rotterdam op 16 juni 1914, overleden te Roermond op 6 februari 1980. Hij werd begraven op de Algemene Begraafplaats te Herkenbosch (gemeente Roerdalen). Hij was de zoon van: Gerardus Marie Schallenberg, geboren te Rotterdam op 19 april 1885, overleden te Weert op 31 oktober 1959 en Levina Petronella van Dijk, geboren te Rotterdam op 4 november 1889, overleden te Den Haag op 15 januari 1953. Uit dit huwelijk zijn 3 kinderen geboren. Niek en zijn broertje zijn als tweeling ter wereld gekomen. Het broertje van Niek is bij de geboorte, in het kraambed, naamloos overleden. Op 17 juli 1917 te Rotterdam, werd zijn zus Anna Geertruida (Annie) Schallenberg geboren, overleden te Den Haag op 17 maart 1973.
Niek is op 24 februari 1948 te Budel getrouwd met: Maria Catharina Lambertina (Kitty) Bekelaar, geboren te Budel op 22 februari 1925. Uit dit huwelijk zijn 4 kinderen geboren: Elisabeth Levina Maria (Liesbeth) Schallenberg, geboren te Dorplein op 22 juli 1949; Gerard Anna Nicolaas (Gerard) Schallenberg, geboren te Dorplein op 18 augustus 1951, overleden te Echt op 6 maart 1993; Franciscus Hubertus Johannes (Frans) Schallenberg, geboren te Weert op 30 oktober 1954; Paul Tony Jacques (Paul) Schallenberg, geboren te Weert op 24 mei 1957.
Militaire loopbaan
Op 11 mei 1940 zag Niek zijn militaire loopbaan als beroepsmilitair op de Grebbeberg abrupt beëindigd. Hij werd door de Duitse bezetter krijgsgevangen gemaakt. Op 11 mei 1940 maakte Niek deel uit van de Voorpostenlijn op de Grebbeberg. Hier volgt een kort relaas.
Hoofdweerstandslijn
In de morgen van de 11de mei 1940, wilden de Duitsers een eerste aanvalspoging wagen. Voor de hele doorbraak waren ongeveer 23.000 man bestemd. Ruim 17.000 man bij de infanteriedivisie en de rest bij het SS-regiment. Het Nederlandse regiment had ongeveer 2500 man. Op het eerste gezicht leek het dan ook dat de Duitsers een forse overmacht bezaten. In feite lagen de verhoudingen echter aanzienlijk minder ongunstig. Van de Duitse troepen kon maar een minderheid tegelijkertijd ingezet worden. Dat kwam de Duitsers niet eens zo slecht uit, want de intocht was op dat moment nog in volle opmars. De artillerietractie en de bevoorrading moesten, zoals bij de meeste Duitse divisies, nog grotendeels met paard en wagen geschieden. Het SS-regiment was echter volledig gemotoriseerd. Dit had zich op tijd gereed kunnen maken voor de aanval, die met twee bataljons uitgevoerd zou worden.
De Duitsers konden echter niet meteen de hoofdweerstandslijn aanvallen. Ongeveer twee kilometer daarvoor lag nog de Voorpostenlijn. De ruim twee kilometer tussen de zuidelijke rand van de inundatiestrook en de Neder-Rijn opvullend. Die lijn werd bezet door twee compagnies van het 3e bataljon, van het 8e Regiment (III-8 RI). Het 3e in het noorden. Het 1e in het zuiden. Over die hele Voorpostenlijn genomen, hadden de Duitsers dus ongeveer een viervoudig overwicht. De voorposten waren grotendeels opgebouwd uit zogenaamde semipermanente veldversterkingen; stellingen opgebouwd uit grond, zandzakken en hout. Slechts aan de dijk, vlakbij de Neder-Rijn, stond een enkele kazemat. Deze compagnies waren versterkt met een compagnie zware mitrailleurs. Na een korte inleidende artilleriebeschieting, drong het 1e SS-bataljon vanaf 10.00 uur op aan de uiterste noordkant van de Voorpostenlijn.
Langzaam werd daarna vanuit het noorden de hele Voorpostenlijn van achteren opgerold. Rond het middaguur was ten zuiden van de weg Rhenen-Wageningen, ook het andere bataljon frontaal opgetrokken tegen de Nederlandse voorposten. Dit vorderde langzaam en men moest een aantal pittige gevechten voeren. Toen deze laatste groep zich rond 18:00 uur overgaf, was de voorpostenstrook geheel in Duitse handen.
Niek was krijgsgevangene.